Misstanden in de huursector

Is goed verhuurderschap de oplossing?

Voor de gemiddelde nieuwslezer zal dit geen verrassing zijn. Regelmatig wordt er over dit onderwerp geschreven. Op 20 mei 2020 kopte het AD dat er in 2019, landelijk maar liefst 9.991 huishoudens met klachten naar de huurcommissie zijn gestapt. Daarmee was het aantal verzoeken bijna net zo hoog als het jaar daarvoor. Het onderwerp zorgt al langere tijd voor hoofdbrekers bij de Nederlandse regering, maar minister De Jonge predikt verbetering. In februari 2023 kondigde de voormalig Covid-19 minister het einde van misstanden in de huursector aan. Huurders zullen in de toekomst beter worden beschermd. Is het einde van de misstanden in zicht of laat de minister in een wet vastleggen wat we allemaal dagelijks al (zouden moeten) doen?

Met ingang van 1 juli 2023 is de Wet goed verhuurderschap in werking getreden. Met deze wet beoogt de overheid – zoals gezegd – huurders van woon- en verblijfsruimten tegen misstanden te beschermen. De wet is een uitwerking van het reeds bestaande basisbeginsel van goed verhuurderschap. De volgende uitgangspunten worden in de wet genoemd:

• de verhuurder dient zich te onthouden van iedere vorm van ongerechtvaardigd onderscheid (woondiscriminatie);
• de verhuurder dient zich te onthouden van iedere vorm van intimidatie;
• de verhuurder dient zich te onthouden van het in rekening brengen van een waarborgsom die meer bedraagt dan tweemaal de kale huurprijs;
• de verhuurder dient de huurovereenkomst schriftelijk vast te leggen;
• de verhuurder dient aan de huurder schriftelijk te informeren;
• de verhuurder mag enkel de servicekosten in rekening brengen in overeenstemming met 7:259 en 7:261 BW;
• er bestaat een verbod op het vragen van dubbele bemiddelingskosten voor verhuurbemiddelaars.

Op het eerste oog dus een herhaling van zetten en weinig vernieuwends. Leggen we niet vast wat wij allemaal al weten? Zet de wet dan wel zoden aan de dijk? De oplettende lezer zal wel degelijk vernieuwing zien. In aanvulling op de beginselen van goed verhuurderschap heeft de overheid namelijk een toezicht- en handhavingsmogelijkheid aan gemeenten toegewezen en dát zou verschil moeten maken. In het meest extreme geval kan beheerovername door de gemeente worden gevorderd en er dient een (anoniem) meldpunt in het leven te worden geroepen met betrekking tot ongewenst verhuurgedrag. Tot slot bestaat er voor gemeenten de mogelijkheid om een verhuurvergunning in te stellen ter bescherming van kwetsbare wijken of kwetsbare groepen (arbeidsmigranten). Er verandert dus wel degelijk iets in het landschap van huur en verhuur.

Of daarmee het einde van misstanden in zicht is, blijft de vraag. Maar het is in ieder geval een wake-up call voor alle verhuurders om hun eigen verhuurpraktijk eens goed onder de loep te nemen. Voor de ‘goede verhuurders’ weinig nieuws, maar u wilt voorkomen dat er onjuistheden in uw verhuurpraktijk optreden. Mocht u twijfelen aan de juistheid van de wijze waarop u verhuurt, neemt dan contact met ons op voor advies. Wij kunnen u hierin ondersteunen.